sonsuz kez nostaljilendik bi odada
adımız başka yüzlere denk geldi
çoktan yırtıldı güldüğümüz fotoğraflar
ayrılığımız bile, ayrıldı bizden
sonsuz kez seviştim tanımadığım bi kadınla
sevgimizin artık bi önemi yoktu
insanlar tanımıyor artık bizi
yalnızlığım bile terk etmişti beni
nasıl da harcanır bir ömür böyle umarsız
en sevdiği bile yalan mı söyler insana
öleceğini bilerek nasıl yaşar insan
ya unutur ya da çoktan ölmüştür belki de
biz gittik ya oradan sonra
zaten onlar da çok kalmadılar
yüzleri hatırlanmaz gidenlerin
ama unutulmaz da asla
bırakıp gittin sen de sonra
kalbimin kanının bittiği gündü
adımı karaladılar bir kara kalemle
bırakıp gitmen bile bırakmadı beni
