Yitirdiğin neşeye, nerede rastlamıştın?
Ellerinden tutup heyecânla koşmuş muydun?
Nefes nefese kalıp yine de gülmüş müydün?
Bilirim, böyledir; umudun zerresine muhtaç olmak...
Gördüğü yerde gözlerinin içine bakmak.
Tüm mümkünleri sermek önüne, bir bir.
Fakat pencereden soğuk sızdığında,
Kar, rûhun derinlerine dolduğunda,
Bahârı beklemek de usandırır cânı.
Çünkü beklerken bir şeyler eklenir.
Bazen mutluluk, çoğu zamân acı...
Bekle; başını alıp gidecek bir gün, bu b'ekleyişler.
Sonsuzluğu yudumlayarak, çâresiz adımlarla.
