Doğduğunda biçilen ömrün, nefesine tuzak kurdu.
Bu dünyanın derdi, yoluna taş;
Neşesi ayağına çiçek sundu.
Geçip gittin ve dünya dönmeye devam ediyor,
Hücrelerin toprağa, toprak otlara karışıyor.
Dünyanın içine çözülüyorsun yavaş yavaş...
Belki de asıl doğum budur baba
Belki de asıl yaşam toprağa karışmaktır.
Bizler doğmak için hazırlanalım,
Sen toprağında yaşamın tadını çıkar.
Gebe dünyanın karnından toprağa doğduğumda,
Seninle yeniden yaşayalım.
