Karmakarışık yoğrulmuş hayatımın

çile ve acıya bölünmüş dönüm noktasındayım.

Avuçlarımda biriktirdiğim yağmurlar

gençliğimi ıslatmakta.

Ve ıssız dağların doruklarında

rüzgarla savrulan bir dal olmuş ömrüm.

Sustukça acıyor, acıdıkça kanıyorum.

Yaralarıma merhem ararken, başka bir acıya kanıyorum.

Daha taze yokluğun.

Yokluğun belli.