Bir bağ bozumu mevsimi, "bugün okumam için ne yazacaksın" diye sordum. "Yazan da sensin, okuyan da" dedi.
Salkımından düşen bir üzüm tanesinin sesini takip etti gözlerim. Asma ağacı zaten sessizdi yine, benim gibi. Susarak da konuşabildiğimi ondan öğrenmiştim, koruk tadında günlerde...
Bağ bozumlarında ise asma ağaçları gibi ölüp dirildiğim doğrudur, Dioniysos şahittir buna. Daha kaç bağ bozumum kaldı bilinmez. Düşlerim gibi vasiyetim de olsun.
Asma; dallarına düşlerimi astığım, yapraklarına vasiyetimi yazdığım ağaç.
