Kerem oğlu Naif’in kapısındayım
Önüm bir beton çölü
Bağyurduʼymuş bir zaman,
Yeşil yeşil, sıra sıra
Bebekleri, beşikleriyle kadınlar
Çuvalları, çizmeleriyle adamlar
Merlot üzümü, bağ bozumu
El ele, omuz omuza hayatlar
Öylece insanlık, öylece vefa...
Hiç görmedim, duydum
Böyle bir yaşamak varmış meğer!
Kerem oğlu Naif’in kapısındayım
Ceylan Sokağıʼnda, Bağcılar’dayım.
