Bağışlama

Paylaşımları düzenleyip güncelleyemediğimiz için buradan ekleme yapıyorum:

1.İnsanları kırabilecek kadar güçlüyüm.
2.Birinin canını yaktığımda (kırdığımda) bana gülümsemesi, hatamı anlayışla karşılaması bana iyi gelir, aksi halde suçluluk duygusu yaşamak istemem.
3. İnsanlara neyin var dediğimde, tüm detayları ile dramalarını dinlemek istemem, içimi karartmasından çekinirim bu durumun.
4. Gerçeklerimin bana açıkça söylenmesinden hoşlanmam. Kendi gerçeğimi kaldırmak ya ağır gelirse? Tabi burda gerçeğin iyisi kötüsü diye ayrım yapan bir zihin var.
5. Eğer birgün birini yarı yolda bırakırsam bana küfretmesini istemem. Anlayış beklerim. Kimse bir yerde kalmak zorunda hissetmemeli.

Finalde bu 5 düşünce kalıbı olmasaydı zihnimde o zaman nasıl hissederdim? Gidenin ardından sessizce kalma düşüncesi hiç olmasaydı bende, o zaman acıtır mıydı bu gidişler?

2. Bağışlama ve 3.Terk sonunda bölümleri sonunda 4. bir madde beliriverir. “Koşulsuz sevgi”! Bu duyguyu hissedip, zihinsiz bir alanda bir süre kalabildiğimizde, yapılan duaların kabul olduğunu görebiliriz belki de. O zaman yaşamda hep aramakta olduğumuz koşulsuz sevilmenin alarak değil vererek gerçek olacağını hissedebiliriz. Geride kalan bir çok şey dramadır..

5. Küllerinden doğmak 🌸

Yaşam ileriye akan değil, döngüsel ilerleyen bir zaman metaforu benim için. Döngüyü ancak olanı bağışlayıp, talep etmekten vazgeçtiğimizde kırabiliyoruz. Yorumlar için teşekkür ediyorum 🤗