Baharın hüznü dokunuyor masmavi gökyüzüne
Hafif bir griliğe batırıyor fırçasını
Sallıyor sağa sola arsızca
Bi kaç çocuk üşüyor şimdi, bi kaç ayrılık yaşanıyor
Güneş yerini alana kadar
Bi kaç yaz günü daha hatırlatıyor bana kendini
Gözlerimi dolduramazlar artık
Arkamda bıraktığım yirmi altı senem var
Yüzsüzlüklerim, bağımlılıklarım bundan.
İnanır mısınız uçan kuşlara hayranım
Okula yeni başlayan çocuklara,
Yemyeşil ağaçlara.
Benim ağaçlarımda ölüm dolanıyor çünkü
Kahverengi yapraklarım dayanamıyor ufacık bir rüzgara
Toprak atıyorum üstlerine.
Bende dayanamıyorum artık
Keşke ölümsüzlük enjekte edebilsem köklerime
Solmadan,
yemyeşil bir hayat sunsam geleceğime
