Yine mevsimlerden şiir,
Bu aylar, aşık olma vakitleridir.
Doğa gibi, uyanıyor gönül de;
Bir bakmışsın uçuyor, istesen de istemesen de.
Yüzüne çarpıyor rüzgar, gerçeklerle beraber,
Sevinsen bile bilirim, gelecek ardından keder.
Uyu gönül, hiç açma sen gözünü,
Sonra başın döner, şaşırırsın yönünü.
Çokça kırıldın, hatırlasana dünü,
Yeşereceksin sandın, izlettiler ölümünü.
Sen sadece kurtarmaya bak günü,
Çiçekler açsa da, sen içinde sakla gülü.
