Bahar girerken diktiğim çiçeklerim bir bir soluyor. Gözüm gibi baktığım, en güzel saksıları tahsis ettiğim, baharımı, yazımı renklendiren balkonumun neşesi çiçeklerimi söküyorum. Bayındır'dan aldığım güllerin neşesi yerinde.

Devinim kaçınılmaz. Yazlar kışlara bağlanacak, çiçek açan ağaçlardan kuru yapraklar dökülecek. Her şey bozulmaya çürümeye mahkûm. Yaşamın yasasına boyun eğmekten başka çarem de yok. Çocuksu bir ısrarla sonsuz baharlar talep edemem. Olmayacağını en baştan bildiğin duygulara tutunmanın umutsuzluğu gibi.

Yeniden baharlar gelecek, yeni çiçekler dikeceğim saksılarıma, tırnaklarıma dolan toprağı umursamadığım günler olacak yine.

Baharlar sakınmaz, bilir yeniden vakti gelecek.