Bak bu parlak yıldızlar çaresiz
Sadece izliyorlar etrafı gökyüzünden
Bir adım kıpırdayamıyorlar yerlerinden
Belki biri benimdir içlerinden
Bak bu papatyalar bahçesiz
Bir bardağın içinde bekliyorlar solmayı
Kimse düşünmüyor onlara sormayı
Ölmek mi tek çare istiyorlar mı yaşamayı
Bak bu sabahlar yağmursuz
Ellerimi açıp bekliyorum damlaları
Unutuyorum bir an korkuları sancıları
Hatırlıyorum birden en tatlı sabahları
Bak bu şehir aslında yapayalnız
Kalabalıklar var içinde ama çaresiz
Kimisi uyumaya çalışırken sokakta kimsesiz
Birileri izliyor onları öylece sebepsiz
Bak bu insanlar gerçekten bir tuhaf
Çoğu kendi gibi değil birbirinin taklidi
Kendi gibi olanlar aslında hayatın galibi
Olmasa da hiçbiri bir şeyin hakimi
Bakma
Bakma dediklerime hepsi boş tantana
Adımlarım giderken bir ileri iki arkaya
Yine konuşacağım öylece duvarlara
