Gece mavisi asumanda yıldızlar

Ay’a pusu kuran bulutlar

Keskin bir neşter

Damakları ezen bir acı 


ve 


sigara yalnızlığımla ben... 


Hislerim bıçak ucunda gezen

Çalmayan kapımın talihsizliği

Sessizlik senfonisi


Hayallerde kalmış gülüşlerim

Suda boğulan balık düşlerine dalmak benimkisi

İtimatsız aynalara bakarak da ümit etmek neydi?... 


Yabana düşmüş bir evcil candı oysaki

Herkesi tanırken “yalnız” kalmak

Düşlerde yaşamaktı


Gecenin ucuyla harmanlanan “yalnızlığım”

Bakar kör misali artık gönlüm

Ruhuma hitap ediyor

Kalbim ise tuz buz hal almış


Derbederim


Bu kuş uçmaz, kervan geçmez kentte

İpe sapa gelmez suskunluklarım

Tükürüklerim

Boğazımda düğümlenir

Yutkunurken


Kendime tahammül edemiyorum


Bıraktım artık

Ne ucunu tutuyorum ipimin

Ne de arapsaçına dönmüş kimliğimin


Yalnızlık ve ben


Seni o kadar çok özlemişim ki 

“yalnızlık”

Burnumda tüter oldun

Alabilsem seni keşke

Götürsem dağlara...


Uçurumun kenarına

Her şeyi görmezden gelsem

Kimliksiz

Kimsesiz

Bakar kör