Hatırlamadığım seziler karşımda şimdi.

Uzak durmayı yeğlediğim huzur,

Sessiz bir ıslık belki

Yalnızca sağırların duyabildiği.


İnsanlar yürüyor

İnsanlar koşuyor

Ve durmuyor insanlar.

Ellerinde nasır

Yüzleri her daim asıktır.

Gözlerinden korkuyu,

Gözlerinden umutsuzluğu,

Gözlerinden yaşları

Eksik olmuyor.


Bir zencinin

Bir ibnenin

Bir piçin

Dualarında her daim intikam ve nefret sözcükleri asılı şimdi.


Nasıl sezilerdir ki bunlar,

Bir uyuşturucudan daha çok bağımlılık yapan.

Ki istediğinde son verebilirken

Aciz yaşamına,

Hâlâ

Ve hâlâ

Yaşamaya devam eden.


Hatırlamadığım seziler karşımda şimdi,

Bir süre daha unutmak istediğim.

Hatırladıklarım ne denli hayasız

Ve acizdirler.

Şimdiyse ıslık sesi kulağıma gelmiyor artık.