Bakma öyle
Kederli dalgınlığını saramam avuçlarıma
Bembeyazken sen, dalar giderim ayrılığa
Bakma öyle
vurulurum vuslata.
Kurşun kurşun gülümserim yokluğuna
Güllerin solmuş gül dudaklarında
Hüznün dudaklarında gülerken ağlıyor
Zamanın koynunda susan vicdanlar soluyor
Ölürüm
yalandan da olsa gülen ruhuna
Ki kaç kez öldüm aşkının sularında
Bakma öyle
Tutsak duygularını astım arşıâlâya
Yalnızlık dolu coğrafyalarımda
Sen, üzerime yağan kar beyazı elveda
Şiirlerle yıkadığım ruhun
tozlu raflarda
Söyle kaç kez sular altında kalır bu satırlar
Hiç yazılmamış şiirlerin gıyabında
Kaç kez doğmamış şiirleri yazdırdın bana
Onları yağmurla büyüttüm yokluğunda
Kaç şiir kaç kez intihar etti?
Hüznün kucağında gülerken
Şimdi sen de hüznünle dalarken
Tutsak dudaklarının kıyısında
Kıvrılan gülüşlerin acıyor
Dünyaya küskün ruhunla
Bir ömrün yaşanmamış baharında
Bakma öyle hazin
İki gözüm yine bir haziran
Hüznün ruhumu saran
Binbir hüznün şiiri senin gözlerin
Kalbimde sevginle hükmettiğin
