Kanlı pınar iki yol bulmuş akar, beni de sürükler kolumun altından
Yüreklerinizden ta buralara gelmiş yorgun kırmızılar
Onca ışıltı, kulaklarda uğultu, bitmeyen hareket içinde dönüp duran kafa
Hangi omuzların üstünde sabit kalır yaslanmadıkça bir yana?
Yerde sürünür ruhum ve kalır tozun toprağın ardında
Yalnızlık edebiyatı göğsümde bir nişan, hak ettim onursuzca
Bir bakışta çözdüm sırrı da çıkardım gözlerimi yuvasından
Şimdi cebimden görürüm dünyayı, açar yüzümde bal rengi goncalar
