Balerin

Sokaklarda çığlıklar yankılanıyor

Dönüyor mahzunca yüreği demirden balerin

Eski ve puslu bir rüyayı hatırlıyorum

Avuçlarımda solmuş bir tenin kokusu

Bir kadın gidiyor yine o caddeden

Adımlarınca grileşen binalar beni hapsediyor

Bir vedanın eksikliği

Hazin ve kahreden

Çıkarıp atıyor yüzünü ve ardına hiç bakmadan

Gidiyor, gittiği yerleri bilmiyorum

Birkaç nota daha

Sürüyor balerinin aheste dansı

Koskoca göğün derdi benle sanki

Sıkıyor ciğerimi alıyor bir şeyler benden

Kalıyor iç cebimde tozdan ince yaşam tortusu

Ağaçlar bile yüzünü çeviriyor

Bu şehir beni tanımıyor, ben bu şehre katlanamıyorum

İçimde ne kadar saklanacak yer varsa saklanıyorum

Yeni bir mavi görmek için eski yolları yürüyorum

Kelimeler söylüyorum değiştikçe takvim yaprakları

İzleri topluyorum sonra, eskimiş umutları

Yangınlardan kaçıp başka yangınlarda tutuşuyorum

Onca rengin arasından görmediğim bir rengi arıyorum

Balerin döner de kıpırdamaz hiç saçları

Tereddüt etmez bile en can alıcı yerindeyken beste

Kadın kayboluyor yavaştan ufku dolayıp ellerine

Yapraklar gazel, gazeller yerle bir oluyor

O çehreler bir bir aynı yüze bürünüyor

O kadının fırlatıp attıklarından diyor derinden bir ses

Sokak lambalarına çarpa çarpa geliyor

Rüzgâr susuyor, gülüyor, kızıyor, konuşuyor

Kaldırıyor en ağır yerlerinden hatıraları savuruyor

İnsanlar beliriyor her köşeden bir isim bir tebessüm

Sonra kayboluyor

Gemiler ayaklanıyor limanlarında

Ve kadın son adımını atıyor

Son nefesini veriyor son notalar

İçine dalıyor sessiz, sonu bilinmez bir kederin

Dönmez oluyor artık yüreği paslanan balerin

Canımı yakan ne varsa susuyor

Yalnız o şarkı kulağımın bir köşesinde çalıyor