Çok kez düştüm ben yere
Kanadı dizlerim
Herkes aldı bir parça
Götürdü kalbimden
Tam aşktan ümidi kesmişken
Sen çıktın karşıma
Beklenmedik bir anda
Her şeyi bir kenara koydum
Çıktım bir yola
Sen yokken her şey siyah
Anlamsız adeta
Derken kaybettim bir anda
Tam buldum sanırken
Sana böyle yakınken
Ellerimden kayıp gitme nolursun
İnan aşkım kalbin kadar masum
Birlikte yürümek varken
Yalnızlığa mahkum etme kendini
Bana gel, dök hadi içini
Bana gel, kendin ol yeter
Bana gel, severim ben seni
Gözlerinde hep bildiğim
Tanıdık yorgunluk
Geçmişe ve hayata olan
Bitmeyen bir kırgınlık
Sen ve bende aynı yara
Anlıyorum halinden
Korkma sakın benden
