Ama öyle gülmesen bana

Benim göğüm karanlığa müptela

Böyle parlamasan, gözlerim kör olmasa

Düşünmesem hiç, hiçliğimde söylenip dursam

Ne kaldı ki bana, sen kalsan 

Öyle gülmesen

Bilmediklerimi anlatmasa gözlerin

Tanımasam sesini, yabancı kalsan

Şiir olmasa küstüğüm kalemim

Kırmasan zincirimi, mahzenimden çıkmasam

Kokunu hiç almasam

Yabani bir hayvan gibi tepinmese kalbim 

Sen öyle gülmesen

Bu neşe ahmaklık, yaramaz bana

Sen hiç dokunma, dokunma 

Hüznüm sinmesin avuçlarına

Öpsem ellerinden, sonra 

Sonra yaşadığımın kanıtı olsan

Topraktan doğar gibi

En baştan başlasam sevmeye

Ama öyle bakma bana

Unuturum talihimi, avuturum ümitsizliğimi

Sonra bu yıldızlar küsmez mi bana? 

Şu bulutlar çökmez mi üzerime

Ama sen öyle gülersen bana

Karanlığımla vedalaşırım

Kendi varlığımı sıyırır atarım üzerimden

Sana karışırım, 

Seni sevmeye kalkışırım

Öyle gülme bana, yapma …