Kendim hakkımda kendimle sohbet ettikçe anladım ne kadar boş ve saçma olduğumu, gülme sebebim de aynı, üzülme sebebim de aynı. Sanırım kendi hayatımın, deneyimlerimle içine etmişim. İnsanlar karakterini 25 yaşında tamamlarmış, bugün ise 20’den gün aldım. Sanırım biraz çok geç kaldım çünkü insanı insan yapan yaşadıkları ve gördükleri… Ve bu benim elimde degildi asla, asla da olamayacak. Pişman olmak gereksiz, üzülmek de gereksiz, mutlu olmak ise daha da gereksiz. Sanırım 11 mumdan 10'u söndü, 11.nin ise sönmesini başıboşça bekleyeceğim. Gerek yok hiçbir şeye. Ne kendini öldürmeye ne de sevincin kendisi olmaya, sürükleneceğim hayatta sadece başıboşça…
