bir gece yarısı
çıkmışsın balkona
kafanın içinde bir hamak
salınır türlü keder
o anda
gözlerinde renk renk çiçekler açar
o anda ay,
henüz yılını bitirmemiş
filizlenen bir çocuğun yüzü gibidir
bir gece yarısı
gövden bir yangını andırır
tutuşur parmakların,
gözlerin, küle dönmüşlüğün hüznünü taşır
sen salınırsın kafanın içinde
durmadan,
bembeyaz, taptaze bir hanımeli serpilir gözlerinden
gövden, taşır dünyanın rezaletini
gövden, bir yangını andırır.
4620 2320
