Bir gölgenin rüyasıdır insan."
— Pindaros
Ya aşk dediğin şey yarım kalan anne ya da baba duygusuysa, ya şimdiye kadar aradığın bir kucak eksikliğiyse; kaderin bir çetrefile güdümlüyse ve aynıysa hep...
Ya içindeki eksik kalan her şeyi bir yalana yıkmışsan. Nedensizce çekip gitmek istemenin nedeni belki yoksa, hiçbir şeye başlayamamak kaderinse. Ya sonun da başlangıçların gibiyse? Kendine dürüst olurken bir yandan da kendini yıkmışsan hiç köşen kalmamışsa hayatta? Bir cevap yerine hep kuşku bulduysan ilerlemede, hep çelişkiyle karşılaştığın günlerin fazlaysa ve boyun büktüğün büyü bir serapsa, susuzsan su içsen de. Tamamlandığın her yerde yeni bir eksilişe çarpıyorsan ya da yeni bir başlangıç fikrine. Hiçbir şekilde karar veremiyorsan kendine dönük hiçbir beklentin kalmamışsa, gücü yalnızca başkalarında arıyorsan. Güçsüzlüğünü ve aklının değişkenliğini dürüstçe haykırıyorsan ya seni dinleyen şey bir gölgeyse. Gülücüklerin çoksa hiç bitmiyorsa, hüznünü geceye saklıyorsan koşarak tekdüze. Eğlencen bakmaksa, ya izlendiğini düşünüyorsan nasıl yürürsün huzura?
