Ben ki hiç tren yolculuğu yapmadım hayatımda
Ama bilirim
Nedir beklemek
Buğulu bir cam kenarında
Dönmeyeceğini bile bile seyretmek
Akıllanmam da hiç zaten
Olur da bir gün başıma bela olursa
Ders çıkarmam ki ölüm çatkapı gelmeden
Hele bir siren sesi sıksın yüreğimi
Anlarım ne demekmiş korkmamak
Zehir zemberek günler ardından
Karanlığa yelken açmak gibisi
Bir silik resmin kokusu bağrımda
Ötüyor gizliden
Ancak ben duyabilirim sesini
Hiç de dışıma yansıtmadan
Işıklar sönseler
Bir daha yanmamak üzere hem de
Ne ihtişam ne de görgüsüzlük kalır o zaman
Yalnız ben kalırım oturduğum yerde
Çok yalnız kalırım
