Asabi bir karganın bin asırlık kanatlarıydı şehrimin esenliği

Kara bir örtü olup üzerimize çekildiğinde henüz doğmamıştım

Her gece ışıklar kapanıp kapılar kilitlendiğinde bir... iki...üç... Kana bulandırdı uykunun eli

Mart ayazında yalın ayak aynı yerde aynı iz...

Kokuşmuş şehrin tekdüze fertleri

Ve rastgele bir ömrü aşındırır ölüden ağır sözleri

Sonra gün geceye döner

Şüpheli varlığın haram lokma olur büyür ağzında

Aranırsın şifanı

Yutkunma diye tüm çeşmeler gözyaşının pınarı...