Ona dedim ki: "Aslında sen ve ben çok da farklı değiliz. Benim gördüğümü senin de gördüğünü biliyorum.
Her defasında uzaktan hızlı adımlarla geçiyorsun, tıpkı duygularla olan ilişkin gibi.
Bazen, ağırlığını kaldıramayacağın yükleri hafifletmek için yalanlar söylüyorsun."
Yıllar önce yazdığım bir şiir bu...
Okuyucusu çoktan ölmüş, kanla, kirle, acıyla yazılmış bir Şiir.
Henüz doğmayan güneşe uzaktan bakmayı seviyorum aslında.
Çok kaçtım, çok düştüm, yürüyorum ellerim ceplerimde. Ne yol belli, ne de son.
Bunca yaşanan şeye rağmen, bunları görmek sence de yeterince açık değil mi?
Yazdıklarım arasından en yabancı olduklarımı seçtim, en saklanabilenleri.
Ateşe üfledim, rüzgara bıraktım.
Benim dünyamda doğru ve yanlış yok; acı yoksa doğru, kendi ütopyama dahil etmek istediklerim.
