Hayatımın kapısını kapatmış bir başka kapının açılışına gitmiştim. Tatlı samimi bir gülüş karşılamıştı kapının ardından, benliğimi. Başlangıcın bitişi şimdiden belli etmişti varlığını. Beynimden kulağımın en yakınına bir şarkı yükselmeye çalışıyordu en cılız sesinden. Gelişine ya da gidişine engel olamayacak kadar umursamaz tavırlarım karşılıyordu o sesi. “o” çünkü bedenimin en dip köşelerinde dahi bu sakinliğin olması normalin dışında. İçeride; hayatları andıran boşlukta kalmış, tatları sönmüş şişe yığınları, gökyüzünü andıracak sonsuzlukta bir his yığını vardı. Tüm bunlara karşı; yeni yumuşattığım ellerimi uzattım ellerine karşılık… teklifim tıpkı bir balığın son nefesinde suya ulaşması gibi red alamamıştı. Bedenim bedenine çekildi. Gözlerim gözlerine emanetim, ellerim ellerine bahsim, nefesim nefesine armağanım oldu. Bedenimi; kolları aşağı sarkıttı, gidişi anımsatan. Gözlerinden gözlerimi ayırmamış, kenetlemiştim. Güven buna denir miydi sevgili? Dipten göklere kaldıran bir havası varken hareketinin, tersini savunacak cümlelerim yoktu. Tek bir hareket; en yalın en seksi haline bürünmüş, dudakları dudaklarımdan önce boynuma sürünmüştü. Kendimi kendine bırakmak için hiç bu kadar hazır olmamışken bedenim geriye gidiyordu, bedeninin ileriye gelişini istercesine. Savaşı var ederken kolları arasına alındım. Karanlık bir odayı bedenlerimiz şavklandıracaktı. Dudakları bedenime her dokunuşunda yakıyordu canımı en diplerimden. Onun olmayı hissedene dek bedenimi bedenine bıraktım. Yüzüne bakmak; yerin en dibinden yıldızları seyretmeyi andırmaya başladığında, beynimden kulaklarıma yükselmeye çalışan o cılız ses tenor çığlığını sergilemişti. Can yakıcı bir zevk denebilirdi o tenor sesin sahibinden gelene. Öpücüklerim onda başlamışken onda sonlanacaktı. Onda olamadığı gibi. Bir bitiş ya da başlangıç değil o önemliydi. Onun olmak ve olamamak… ama daha önemlisi vardı; benim olan ve benim olamayan. Ben, benim değildim; gözlerim gözlerine emanetim, ellerim ellerine bahsim, nefesim nefesine armağanım olmuştu vakit dolup ondan, onun parçasını aldıktan sonra… onun için ben bir cinayet olamazdım ondan ona ait olanı almasam.
-SENA N.K.v
