Yanmaktan kokmadım hiçbir zaman
Kendimi tutuşturdum önce
Gözümden düşen
Yere varmadan kavruldu
Şimdi seni de sarar yangınım diye tedirginim
Eriyen plastik ellerimi, ellerine
Yapıştırmalıydım belki de
Öte bir gezegenden misafir gözlerini
Tenimde bir damga gibi taşımalıydım
Öbür yandan
Ruhum kanlar içinde yatar bazen
Zerdali çiçekleri diyorum
Boyasan ya onları kırmızılara
Yorgunum hem, uyurum belki
Kapıma bir daha uyandırmayın beni
Diye not asacağım
Pencereyi de açık bıraktım
Sessizce içeri girip
Damgayı alabilir baykuş
