I
Gecenin üçü
havlayan birkaç köpek ve horlamalar
rüyaların sınır tanımayan evreni
ve iç çekişler
uykunun derinliklerinde felç kalanlar
ve kronik uykusuzlar
yani uyanıkken rüya görenler
insan neden rüya görür Freud?
insan neden acı çeker?
insan neden uyur?
insan neden uyanır?
Tanrım, insan nedir?
II
Bir baykuş çığlığı yükseliyor şehrin varoşlarından
kanatlarında ölümün ağırlığı
ve bir çocuk uykusunda ölür
son düşlediği şey bir mavi bisiklet
ölümün habercisi baykuş varoşları sever
uçurumları, metruk binaları
bizler de hurafeleri severiz
tesadüfleri ve yanlış çıkarımları
III
Derken sabah ezanı, müezzinin uykulu sesiyle hayat buluyor
yer ve gök, insanlar, ağaçlar, parkeler yeni güne hazırlanıyor
yeni umutlara, ölümlere, terk edilişlere, kahroluşlara, son bakışlara
Yeni güne hazırlıksız yakalananlar da vardır tabii
Söz gelimi yoksullar ve ağır hastalar
onlar, yeni bir güne merhaba demek istemezler
çünkü umutları alınmıştır ruhlarından
yaşamak, sarp bir yokuştur onlar için
mecalleri yoktur
ölmek, kurtuluştur bir bakıma onlar için
yazık, intihara cesaretleri yoktur
Muhammed Terzioğlu
2021-02-28T19:38:41+03:00Çok teşekkür ederim, Aylin.
Aylin Balcı Çevik
2021-01-31T00:35:43+03:00Çok güzel bir şiir olmuş, kaleminize sağlık.