Bazen gözlerimi hüzünden zor açsam da nefes alabilmenin, etrâfımdaki güzellikleri görebilmenin, hâlâ hayâtta olmanın, zemîne uzanan fakat kalkmaya gönüllü umutlarıma tutunmanın verdiği o buruk tebessümle ayaklarıma dermân gelişini seviyorum.