Yorgun bir gökyüzü altında.
Yıllanmış bir yeryüzü gibiyiz.
Acılarımız hala taptaze.
Umutlarımıza, ceninken kıran girdi soyuna.
Yalpalıyoruz güldükçe.
Ağlamalarımız asi ve hoyrat.
Bir makas gibi kesiyoruz mutluluklarımızı.
Sırf anı kalsın diye.
Ve sonra
Zaman tüm haşmetiyle sarılıyor
Ve evet çocuk!
Sen yaşamalısın
Ben ölmeliyim
O yüzden elveda…
