Nefesimin kuşları uçarmış
Göz kapaklarımın yaprakları koptuğunda
Ne sık koparmış yaprakları
Ve de ne sık kaçarmış kuşları
Avuçlarımdan
Derinlerimden
Derinden
Kalbimin putları yıkılırmış güneş doğunca
Aklımın masalları kötü sonla yazılırmış
Çapaklarım dudaklarımda kuruduğunda
İnsanlar da düşermiş zaten
Derinden
Bazen derinlerimden
Avuçlarımın külleri dökülürmüş
Parmak uçlarımın buzları eridiğinde
Dokunmaya kıyamaz geri kaçarmışım
Ah ne çok düşermişim geri
Geri olurmuş ileri
Yönümü şaşarmışım
Derinlerde
