Bedia

baktıkça gülüşme sesleri getirir yüzün kulaklarıma

sanki orada gizlenir gibi

belki ilk adımlarım,

çocukluk anılarım.

bir arefe gününün sabrı ve telaşı 

sonrasındaki bayram sevinci.

sanki yedimde dünyayla ilk tanışıklığım,

sekizimde yakama iliştirilen bir kurdele,

ilk inadımsın benim, ilk başarım.

dokuzumda yağmur çamur inatla giydiğim, 

o çiçekli kırmızı ayakkabılarım.

sevgilim inan ki sevmek seni 

yetmiyor lügatım bunu anlatmaya,

dilim dönmüyor çok aciz hissediyorum ama,

okumayı öğrenen küçük bir çocuğun

ilk cümlesinin heyecanı, o sevinci gibi

öyle içten ve öyle samimi

senin gözlerinde yeşerir durmadan en sevdiğim çiçekler,

ve yüzün bana bedia bir kır bahçesi.