Yolunu beklediğin kimse kalmadığında,
Anlarsın beklenen yolların kıymetini.
Ölüm her zamanki sessizliğinde,
Usulca süzülür pencerenden içeri.
Gerçi yine yaşarsın, yaşatırsın bedenini
Bir başına tüketirsin gecelerini.
Bütün sabahlarına göz kırpar yalnızlık,
Hele bir de esir almayagörsün seni.
Elinde gaz lambası ile çıkagelirsin,
Elektriğin senden önce uğradığı bir semte…
Evde, sokakta, işte ve aşkta
Duyarsın acısını geç kalınmışlığın.
Tümüyle serilir önüne hayat denilen,
Ebabilin cesaretine kanarsın.
Bu ladese benzer oyunda,
Elinde sana kaybettirecek kemikle kalırsın.
Gözlerince gülen kimse kalmadığında,
Anlarsın gülen gözlerin kıymetini.
Teşekkürler Tanrı'm, her şey muhteşemdi
Muhteşemdi ama biraz eksikti sanki.
