Zihnimin tüm perdeleri çekilmiş,

Güzel, mutlu olmaya değer ne varsa rafa kaldırılmış,

Bana yalnızca tozlu raflardan aşağı düşen anılar mı kalmış?

Rafa kaldırılan ihtimaller artık bu zihne uğramayacak mıymış ?

İhtimaller,beklenti perdesini aralarmış hep..

Zihnim beklenti perdesini de kapatmış oysaki

Peki,beklentisizliğin hoyratlığı mı beni bu hale koyan ?

Mum gibi eriyen zamanı izleten,

Dizlerimi karnıma kadar çekip öylece durduran,

beklentisizliğin hoyratlığı mıymış ?

Evet,öylece kalmışım.

Evet,zihnim tüm perdelerini sonuna kadar kapamış.

Evet,güneşim doğmamış nicedir.

Cümlelerim bile edilgenleşmişken,hayatımın iplerini elime alamazmışım,evet.

Evet, önce mış'lı zamanları,sonra beklentisizliğin hoyratlığını bir kenara bırakmalıymışım.


Ah, yani bırakmalıyım, evet!