Bir yere giderken hep en erken hazırlanıp ağaç gibi saatlerce bekleyen o kişi benim. Evden çıkmama saatler kala hazırlandığım için hep makyajı bozulan beklemekten hevesi kaçan da benim. Bugün de öyle yaptığım için bir kafede önemli bir işle uğraşıyormuş gibi yapıp bunları yazan da benim. Yine de gideceğim yere biraz geç gidip önemli bir işim vardı oradan dönüyorum edasıyla gitmeyi planlıyorum. Zaten ne çok şey planlıyorum da hayat hiç de öyle plana uyayım şu kızı biraz güldüreyim takılmıyor bu ara. Yine de yaptığım yeni bir ben listelerimi özenle defterlerimin aralarına saklıyorum. Her tuşa basıyorum aslında kendimi iyi hissetmek için. Ya da yaptığımı sanıyorum da aslında içten içe kendime sövmeye devam ediyorum. Ay bitse ya kendimle kavgam yettim canıma kendimin.