I
Tütün sarı,
Yaprak beyaz.
Dünya mavi,
dünya yeşil...
Ne köy kaldı ne kasaba,
Hep şehir.
Üst üste sokaklar,
çok katlı.
Hüzünlerimiz, çok katlı sevgilim.
Ağu içmiş kısmetimiz
kapalı kapalı.
II
Açarken uzaktan öyle
şehirli güller,
Bir rüzgar geçiyor yöremizden
Şenleniyor içimiz neyse.
Şenleniyor buğday kardeş,
arpa kardeş,
elma kurdu, arı kardeş.
Ve dallarda altın kayısı.
Bizimle ağlar, bizimle güler
Seni verdiğimiz su.
Buluşalım gel de
Belki günlerimiz sayılı.
