Hilkat garibesi olan insanlarla firkat bakiyemi bitirdim.
Vuslatın merhalesine ulaşmak efsanelerdeymiş.
Neyin fakiriysek ona avcunu açmış bir yanımız.
Diğer yanımızın lügatında istemek eylemi yokmuş.
Bir yaranın insanın tüm hücrelerine nasıl nüfuz edişini artık ezberledim
Kim silebilir ki nasırlarını ellerimin
Kim örtebilir çukurlarını gözlerimin
Yaşanmışlık en çok da seni sevdim
Duruşum biraz başı eğik mağrurca
Sorsalar belki biraz daha dinelirdim sonra belki dikleştirirdim.
Velev ki sormadılar.
Yürüyüşlerin artık tadı yok
Sevseydi yarasına basardı seni
Tuzu yaş olanlar tabi yaradan daha çok yaralı
Kokusu çıkınca kapattık pencereleri
Dışarıda rüzgara üşüşmüş bulutlar
Onlara benzettiğimiz şekillerden hiç muzdarip değiller.
Belirsizliğin ismini elbet koyacaklardı
Net olmak bu yüzyıldan çalındı
Şimdilerde ise eskicilerde
