Belki de tahammülü arttırandı bakmak gökyüzüne
Turuncuya bırakabilmekti yerini
mavinin marifeti
Her renge sabrı vardı
Sırası geldiğinde
Oysa bu devasa evrende
Boğuyordu insan her şeyi ve herkesi.
Bulutlar hep oradaydı
Oradaydı ve konuşuyordu herkesle.
Karla karışık ya da bazen güneşle
Yaratılan hep kıskandı
Yaratansa
Sabırla hep günü açıp kapadı...
Belki de
Tahammülü arttırandı batan gün ve ötesi
Ben adına umut dedim hep
onlarsa karanlık ve zifiri....