Buğday tanesi gözleri…
Boş bir odanın karanlığı kadar siyah,
Hırçın rüzgarlarda dalgalanan saçları…
Belki de beni
Şarkıları etkilemişti kara delik gibi içinde çeken.
Bin kahkahanın arasından ayırabileceğim güzel tonlu gülüşü…
Kar tanesi gibi herkese farklı bakışlar atan gözleri…
Belki de beni
Her seferinde yeni anlam kattığı kelimeler alıp savurmuştu limanlara.
Çocukların kafalarını şefkatle okşayan narin elleri…
Sıkıldığı zamanki mırıldanmaları…
Belki de eni
Tutup da bırakamadığından uyanmaz olmuştum bu düşten
Ellerimizin buluştuğu,
Gözlerimizin kapandığı.
