Ufuk çizgisine yakın bir yerdeyim

Kumdan kumaşlara sarmalanmış seni bekliyorum.

Kayıp sultanın kızıyım bugün de

Belki de uzakta bir kabile lideri

Önümde uzanan coğrafyaya sığınıyorum

Yemiyorum aşkın oyunlarını bu defa

Uslandım sandım, alışmışım oysa yüreğin sancısına

Yarını kurtarayım derken dünü ateşe vermişiz hepimiz

Kayıp zamanın mozaiği değildi kaderin cilvesi

Yine bulamıyorum beni barındıracak yürek.

Evsiz kalıyorum sokak ortasında

Sevgi güç verir değil mi?

Dağlar neden üstüme yıkıldı anlıyorum şimdi ufaktan

Bazı tükenişler beni toprak etti ayakta.