Gün tükenir. Nabzım, güneşin sıcağında atar. Bir sokağın en tenhâ yeriyim. Sâatler geçmez, bilirim. Bulutlar arasında bir yerdeyim. Bir fırtına çıkarsa o çok gitmek istediğim diyârlara götürür beni, belki... Susamış bir insânın dudakları suya hasrettir. Gecenin karanlığı, sabâhın aydınlığına. Yaralı bir yürek ise merhemine...
Bir gün hasretler biterse, karanlıklar aydınlığa ve yaralar merhemine kavuşursa gözlerden yaş akar. Ama bu defa mutluluktan.
Bir umut. Belki, belki...
