Ben bir damlayım can
Az önce indim buraya
Güneşin vurduğu yerden
Yerinde öyle kalmayan
Biteviye gelişen
Bir güle hayat
Bir tarlaya umut olan
Ben bir damlayım can
Bozkırın en kuru yerine
Düştüm sanki kurşun
Ne sen hissettin
Ne bir menekşe
Ne oradan geçen kuşlar
Veyahut beni var eden güneş
Ben bir damlayım can
Bulutlar bıraktı
Tanrı istemedi sandım
Gökyüzü hani benimdi?
Evim, yuvam, sığınağım...
Ben bir damlayım can
Şimdi toprağa düştüm
Az sonra hayat vereceğim
Bi' canlı var edeceğim
Topraklara bereket
İnsanlara ümit vereceğim
Ben bir damlayım can
Diğer hepsi gibi kendimi
Bu koca dünyanın tepesinde
Güneşin en sevdiği sayan
En çok yakmasına kader diyen
Önüne gelen her kötülükte bir iyilik
Güneşinde yağmurunda ve
Tüm afetlerinde hikmet arayan
Ben bir damlayım can
Beni yakanın
Var eden olduğundan habersiz
Dünyada tek başıma hiçbir şey
Ya da her şey
Ben bir damlayım can
Belki şimdi aktım kirpiğinden aşağıya
Veya bir dereden ayağına
Önemsiz değersiz ve bitip giden
Kendimi hakim sanırken
Köle olan kendi benliğime
Ve sonunda karışıp giden
bitevi dünya haline
Ben bir damlayım can
Sen beni yerde gökte arama
Dualarda cenazelerde düğünlerde
En çok bulutlu günlerde
Bol manzaralı evlerde
Kimsenin yoksulluk çekmediği
Dünyayı kendinin sayan
Sebat kalplerin kirpiğinde ara
Ben bir damlayım can.
Az önce indim buraya
Dedim benim tüm cihan
Tek bir noktadan ibaret
Bedenim benim sandım
Güneş aldı toprağa karıştı
Ne oldu demeden
gözlerim kapandı.
