Zihnimde acımadan öldürdüğüm dostlarım var.

Samimiyet cephesinin ardını aşmaya çalışırken önüne çıkan levhaları okumayı beceremediklerinden öylece yatıyorlar mazide.

Öyle kanlı bıçaklı değil, kelimelerin zarafeti ile zehirlendiler.

İşte mezar taşları isimsiz, yatıyorlar orada yan yana.

İsimler sadece hafızamda kayıtlı, hepsi birbirine yabancı ve tek buluştukları nokta hayatlarının benimle kesişmiş olması.