Elimde bi sihirli değneğim olsaydı ve hayatımda istediğim şeyi silebilseydim sanırım kullanmak içimden gelmezdi. Silip yok etmek istediğim her şey benden götürürdü çünkü ben bugünüme kadar yaşadığım her şeyim. Sevdiğim herkesim. Islandığım her yağmurum. Okuduğum her şiirim. Ben bütün hatalarımın toplamıyım.
Yürüyüp varacağım yerim yok çünkü ben o yolum. O yolu yürüme şekliyim. Bazen koşarım yol bitsin diye, kendimden kaçayım diye. Bazen yavaşlarım kendimi yaşamanın tadına bakarım. Tadı acı geliyorsa acı olan benim. Yolda açan çiçekler görürsem çiçeğin kokusu da rengi de benim. Ayağıma diken batarsa bastığı yere dikkat etmeyen de benim yoluma dikeni koyan da benim. Ben bütün hatalarımın toplamıyım.
Gökyüzünde yıldızlarımı saymaya çalışırken eksildiklerini fark edersem yıldızlarımı çaldıkları için kimseye küsemem. Yıldızlarımı verdiğim için kendime kızamam. Belki o anımı yaşamanın güzelliği yıldızımı verdiğim içindir ya da yıldızlarımı vermeye cesaret ettiğim içindir. Yerine yenisini koyarım, eksilmem sansam da eksilirim. Eksilen de benim eksik parça da benim. Saymaya çalıştığım yıldızlarımın toplamıyım. Ben bütün hatalarımın toplamıyım.
Biri beni üzebilirse ona üzme gücünü ben verdiğim için. Yoluma onu dahil ettiğim için. Ben o yoldaki her şeyin toplamıyım ve bu yüzden o artık benim. Beni üzen benim. Ben bütün hatalarımın toplamıyım.
Yaşanması kolay bir kendiliğim yok. Yolu yürümek biraz zahmetli. Yüzleşmesi kolay hatalarım yok. Aynaya bakmak biraz acı. Ama kaçmıyorum. Her yanlışım için kendimle aram bozulsa da aramı düzeltmek için yanlışımı kabul ediyorum. Kendime izin veriyorum, hislerini yaşasın diye hata yapsın diye büyüsün diye. Büyüyorum da aynı hislerimi yaşadığım hata yaptığım gibi. Büyürken değişmek istemiyorum. Ben bütün hatalarımın toplamıyım ve olduğum halimi seviyorum.
Bazen birinin yanında soluklanmak istiyorum. Elimi tutsun saçımı okşasın istiyorum. Ama elimden tutacaksa ona kendimden bir parça vermem gerekir. Verdiğim parça bende eksik olandır. Kendi kendime dolduramadığımı ona vermek hem biraz acizlik hem de fedakarlık gerektirir. Eksik bensem ve bendeyse doldurabilecek tek şey benim çünkü dolduracak parça da benim. Ama bunu başaramıyorsam bunu başkasından beklemek acizce hem de doldurmasını beklediğim kişiyi kendim seçerken. Hayatımın ve kendiliğimin ipleri benim elimde. Bunu ona vermek tam olarak aciz ve fedakar işte. Hem ipleri feda ediyorum hem eksik parçamı hem de doldurmanın keyfini yaşamayı. Bu yüzden sevmek biraz büyük bir iştir. Eksiğini kabul etmeyen sevmez, fark edemeyen sevemez. O yüzden eksik parçamı feda ederek eksilmeyi göze alabilmek beni bana sevdirir. Ben sevebilirim. Bundan önce de sevdiğim gibi.
