Bazı yolculuklarda yol biter, yolcu zamiri bitmez. Valiz eskir, tekerlek aşınır, gül tükenir, senin üzerine senden çok sinen “yolcu” buhranı esip geçmez. Kar yağdırır saçına isi dumanı.
Ağzından çıkan senler ben, benlerden taşan sanrılar taş olur. Senden önce gider oturur koltuğa.
Yer açın, ben geldim. Üstelik ağrılarım da var. Yaşıyorum dediğim yerlerden düşüyorum.
Yer açın, ben geldim. Üstelik yanılgılarım da var.
Aşıyorum dediğim yerlerden taşıyorum.
Yer açın, ben geldim. Mecalsizliğimin benleri var, sağalamıyorum.
Yer açın, yorgunum, (d)üşüyorum.
