Pare pare düşünüyorum,
geçmişin silik izlerini
sevgisizliği yaşarken
dost bildim hüznümün yalnızlığını
istemedim, istemedim
tek kelime konuşmak
deniz gördüm, ağaç gördüm
istemedim, istemedim
yalnızlığımdan dert yanmak
susuşların da bir gülümsemesi olurmuş
gülümsedim,
gözlerimden anımsadığım
geçmişin silik izleri
yitirmeli ne varsa kaygılar, şüpheler
unutulmuş bir toprak gibi
tutup tekrar yeşertmeli,
hayatın filizlerini
ben ki yaşamın kıyısında bir ırmak gibi
pare pare düşünüyorum
geleceğin ışık saçan yüzünü.
