Tanyeri ışırken sıradağların ardında
Şen toprağın koynuna sokulurum o vakit.
Doçka sesleri fasılasız çınlarken kulaklarda
Namertler meydan-ı harpta.
Dalgalanırken sancak göklerde,
Yekten böğrümde hissederim merminin soğukluğunu.
Helal kanım boyarken şen toprağı,
Akarken gözlerimden yaşlar,
Şehadet getiririm.
Sancağa sarılan na'şım getirildiği vakit köye,
Serer seccadeyi ninem yere.
Süzülür anamın gözlerinden nedamet yaşı.
İmam vaaz verirken cemaate,
Feryadı inletir semayı.
Anam,
Vatan, sıradağların ardında uğruna can verendir.
Vatan, sinesine nakış nakış işlenen sancaktır.
Vatan, yadigar toprakları korumaktır.
Yurdundur, toprağındır, ülkündür vatan.
Namusundur, şerefindir,
Özgürlüğündür, istikbalindir.
Ben bir mehmetçiğim ana
Atın ölümü arpadan
Mertin ölümü soysuzdan olur bilirsin elbet
Koymaz bana.
Ben Türk'üm ana,
Ninemin kurşun döktürüp gurbete yolladığı torunuyum.
Ağıtlar eşliğinde ar'şa yükselen kızınım.
Ağlama ana,
Dökülen her bir kan dalgalanacak sancakta.
