bu gece beraberdik

hayır hayır, kafayı yemedim

sadece karşılıklı yemek yedik

bilmiyorsun…

-evet sana evlenme teklifi ettim

evet, ettim, hayır kafayı yemedim

kabul etmedin

hazır değilmişsin

bu dünyaya çocuk getirmek istemedin

sadece

kırmızı şarabı fazla içince utandın

sarhoş olup aynı yatağa girmekten

girmeyecektik zaten aynı yatağa

hayır sadece yemek yedik

kalem almışsın onu verdin

ne kadar mutlu oldum bilemezsin

şiir yazarsın dedin.

-gidiyorum da dedin

şiir giderse şair ne yapsın

sana aylarca yazmadım

bu kısmı bilmeyeceksin

sana olan aşkımı

bilmeyeceksin

sadece git, kal demeye, seni mutlu etmeye…

ben sadece mutsuzluktan zevk alan bir adam olmuşum

belki bu yüzden gittin

belki bildiğin için gittin

sevdiğin için

‘seven gitmez’ asıl yalan bu

asıl seven gider

sevdiği sağlam kalsın diye

ama sağlam değilim

belki zamana ihtiyacım

var

sen, bana nazım hikmet değilsin

dedin

değilim belki ama ben sana,

aşık olan bendim

sevmezsin ağlayan erkek

ağlamadım

sesim titredi ama

ağlamadım

bilemezsin bu kısmı

-ben bırakıp gidemedim seni

o kadar yol vardı

gene kaybettim kendimi

çıkmaz sokağa girdim, yine karşıma çıktın

ben bırakıp gidemedim seni

kaybettim benliğimi

kavuşmak anlamsız bir güç haline geldi

ben nazım hikmet değilim.