Ben, onun gamzesinden öpünce içimdeki buzlar çözüldü. Gürül gürül bir dere akar oldu. Bahar geldi son mevsimime, mavi yeşil bahar. Gece güvercinleri döndü yuvalarına, bereketli yağmurlar indi kurak topraklarıma...
Ben, onun gamzesinden öpünce melekler secdeye durdu. Yaratılmış ve yaratılacak en üstün canlı oydu. Çamurdu belki hamuru ama yüzündeki ilahî nurdu.
(Cennet Sürgünü kitabımdan…)