Senin göstermek istediğin kişiyi görüyorum... Davranışını, düşüncelerini, duruşunu... Çok sabır ve çaba var bu karakterin arkasında. Çok hayaller ve kırıklar var. Olur, senin bu karakterini kabul ederim, severim, saygı duyarım... Fakat bir de göstermek istemediğin o karakter hakkında konuşsak? Aslında yalnız ve özgüvenini kaybetmiş o kişi? Söylediğim her sözden kırılabilen, ben sussam bile kendi sesi onu ezen o kişi? Ona nasıl yaklaşım? Nasıl yok sayım? Ya da varlığına saygı duyayım? O da sensin... Belki de aslında o sun. Kafan ve ruhun çok karışmış. O kadar renkli ki hepsi bir arada siyaha bürünmüş. Sana dokunmaya çalışıyorum ama şeffaflaşıyorsun. Sana bir düşüncemi söylediğimde sende iki birbirine zıt karakterler tartışmaya başlıyor ve yenilen tarafın fikrine göre bana yaklaşıyorsun. Ya da tamamen uzak duruyorsun çünkü savaş hala devam ediyordur... Zor sen olmak, ben olmak..."
