Ben seni hiç görmedim

Bugün kıyıya vuran hüzün cesetlerinden nasihat aldım

"Üzüleceksen bile yaşamaktan kokma." dediler

Gözlerimin önünde son nefeslerini verdiler

Gömenleri olmadı, cenazelerine kimse gelmedi

Bir güz hüznü bizimki

Kuru yaprakların üzerine hiç basmadan yürünmüş

Gözlüğünün ön yüzüne bir yağmur damlası değmemiş

Arka yüzü gözyaşılarından sırılsıklam olmuş

Dudakları gülerken de aşağı bakarmış gibi bir güzün hüznü

Ben seni hiç gülerken görmedim sevgilim

Ellerim tenine dokunmadan

Gözlerim gözlerine dakikalarca bakmadan

Sebebini bilmediğim bir keder kokusu alıyorum saçlarından

Ve gözünden çıkan her damla

Buharlaşıyor yanaklarını tek damla ıslatmadan

Nereye kadar gidebilirsin ne hissettiğini anlatmadan

Ellerin titriyor yazı yazarken

Ve görüyorum kirpik diplerinde depremler oluyor

Saç diplerinde kırkayaklar geziyor

Kırık ayaklarla koşmaya çalışmak seninki

Bir baykuş dokunulmazlığı var ruhunda

Ben seni hiç ağlarken görmedim sevgilim

Geride bırakılanlar çeyrek doğar yarım gömülürmüş

Sen o kadar sakladın ki bulutların arkasına duygularını

Ben seni hiç çeyrek görmediğim gibi hiç yarım da görmedim sevgilim

Ben seni hiç görmedim

Ben seni hiç görmedim